"အေပး အယူ"(လြမ္းလမင္း) —

                                  "အေပး အယူ"

အေပး အယူဆိုသည္မွာ မိမိလိုခ်င္ေသာအရာကို အရင္ေပးျပီး ေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ႕ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား ဦးစီးျပီး ေပးကမ္းမွသာ မိမိ လိုခ်င္ေသာအရာကို ျပန္လည္ရရွိမည္ျဖစ္သည္။ မိမိလိုခ်င္တာကို အရင္ယူျပီးမွ ေပးမည္ဆိုလွ်င္ မျငိမ္းေသာစိတ္ျဖစ္ျပီး က်န္သူတစ္ဘက္လဲ စိတ္ခ်မ္းသာၾကည္ျဖဴစြာ ေပးလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။မနိုင္လို႔သာ အားေလွ်ာ့မာန္ခ်ျပီး ေပးလိုက္တာသာျဖစ္ျပီး အားၾကီးခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ အနိုင္ယူျပန္လည္းသိမ္းပိုက္ျခင္း ျပဳလုပ္မည္ မွာ ေျမၾကီးလက္ခတ္လြဲနိုင္ေသးတယ္။ထိုသူျပန္အနိုင္ယူမည္မွာ မလြဲေပ။
ေမတၱာေရွ႕ထားျပီး ေပးကမ္းကူညီ ျပဳလုပ္မွသာ ရရွိလာေသာ အရာသည္ မစိုးရိမ္ရဘဲ စိတ္ေအးခ်မ္းစြာနဲ႕ ပိုင္ဆိုင္နိုင္မွာျဖစ္ပါသည္။
စာအုပ္တစ္အုပ္ထဲ ဖတ္ရဘူးသည္မွာ
ဘုရားသခင္က ငရဲဘံုနဲ႕ နတ္ဘံုကို အတူတူ ဖန္ဆင္းထားခဲ႕တယ္။နတ္ဘံုရွိသူေတြက ေပ်ာ္ရႊင္စြာ စားေသာက္ၾကရျပီး။ငရဲဘံုရွိ သူမ်ားမွာ ငတ္ျပတ္ျပီး ပိန္ခ်ံဳ႔ေနၾကရသည္။ျဖစ္ပံုက ငရဲဘံုသားေတြကလဲ ဟင္းထမင္းစားဖြယ္ေတြ အျပည့္အလွ်ံထားရွိေပးတယ္။ဒါေပမဲ႔ ေျခာက္ေပေလာက္ရွိတဲ႕ဇြန္ေတြကို လက္မွာ ခ်ည္ေနွာင္ေပးထားတယ္။ငရဲဘံုသားေတြက မိမိကိုယ္မိမိစားရဖို႔ပဲ ၾကိဳးစားၾကေတာ့ ပါးစပ္ေပါက္နဲ႕ဇြန္ လြဲျပီးမစားရမေသာက္ရနဲ႕ ပင္ပန္းၾကျပီ။အတိဒုကၡေရာက္ၾကရတယ္။နတ္ဘံုရွိ နတ္ဘံုသားေတြကေတာ့ ကိုယ္ျခင္းစာစိတ္နဲ႕ ငါဆာသလို သူမ်ားဆာေနမလား။ငါဘာသာစားရင္လဲ အဆင္မေျပေတာ့ ကိုယ့္ေရွ႕ရွိတဲ႕သူကိုပဲ ေကြ်းလိုက္တာမွ သူစားရလို႔ ငါဆာသလို သူမဆာေတာ့ဘူးျဖစ္မယ္။အဲေတာ့ ေရွ႕ကလူကိုခြန္႕ေကြ်းလိုက္တယ္။ေရွ႕က လူက မိမိကိုယ္ခြန္႕ေကြ်းတာ စားရေတာ့ ေအာ္ ငါသာသူခြန္႕ေကြ်းေနတာ သူလဲဆာေနမွာပဲဆိုတဲ႕ စိတ္နဲ႕ အျပန္အလွန္ ကိုယ္ျခင္းစာစိတ္ေတြ ခြန္႔ေကြ်းၾကေတာ့ အကုန္လံုး ခ်မ္းသာသုခနဲ႕ျပည့္စံုၾကတယ္။
ဒီပံုဝတၳဳကို ဖတ္မိေတာ့ အေပးအယူဆိုတာ ျပန္စဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ေၾသာ္ အေပးကအရင္လာျပီေနာက္မွ အယူက လာတာဆိုတာေတြးမိျပီး လူတိုင္း အေပးအယူဆိုတဲ႕ စကားလံုးေလးကို နားလည္လို႔ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အဆင္ေျပၾကပါေစ ဆႏၵနဲ႕ မေရးတတ္ေရးတတ္ အေတြး တစ္ခ်က္ တင္ျပမိလိုက္ပါတယ္။
သိဂၤါလိႈင္(လြမ္းလမင္း) —